Klimaatverandering is een van de belangrijkste mondiale risico’s waarmee onze moderne samenleving wordt geconfronteerd. Klimaatverandering heeft een permanente en verwoestende impact op onze consumptie- en productiepatronen, maar in verschillende delen van de wereld is de klimaatverandering aanzienlijk verschillend. Hoewel de historische bijdrage van economisch onderontwikkelde landen aan de mondiale koolstofemissies verwaarloosbaar is, hebben deze landen al de hoge kosten van de klimaatverandering gedragen, die duidelijk onevenredig zijn. Extreme weersomstandigheden hebben ernstige gevolgen, zoals ernstige droogte, intens weer met hoge temperaturen, verwoestende overstromingen, grote aantallen vluchtelingen, ernstige bedreigingen voor de mondiale voedselzekerheid en onomkeerbare gevolgen voor land- en watervoorraden. Abnormale weersverschijnselen zoals El Nino zullen zich blijven voordoen en steeds ernstiger worden.
Op dezelfde manier zal, als gevolg van de klimaatverandering, demijnbouwwordt ook geconfronteerd met hoge realistische risicofactoren. Omdat demijnbouwen productiegebieden van veel mijnontwikkelingsprojecten worden geconfronteerd met het risico van klimaatverandering, en zullen steeds kwetsbaarder worden onder de voortdurende impact van ongunstige weersomstandigheden. Extreme weersomstandigheden kunnen bijvoorbeeld de stabiliteit van mijnresidudammen aantasten en het voorkomen van ongevallen met dambreuken verergeren.
Bovendien leiden het optreden van extreme klimatologische gebeurtenissen en veranderende klimatologische omstandigheden ook tot het kritieke probleem van de mondiale watervoorziening. De watervoorziening is niet alleen een belangrijk productiemiddel bij mijnbouwactiviteiten, maar ook een onmisbare levensbron voor lokale bewoners in mijngebieden. Geschat wordt dat een aanzienlijk deel van de koper-, goud-, ijzer- en zinkrijke gebieden (30-50%) een watertekort heeft, en dat een derde van de goud- en kopermijngebieden in de wereld hun waterrisico op de korte termijn zelfs zou kunnen verdubbelen. 2030, volgens S&P Global Assessment. Het waterrisico is bijzonder acuut in Mexico. In Mexico, waar mijnbouwprojecten met lokale gemeenschappen concurreren om watervoorraden en de exploitatiekosten van de mijnen hoog zijn, kunnen hoge public relations-spanningen ernstige gevolgen hebben voor mijnbouwactiviteiten.
Om met verschillende risicofactoren om te kunnen gaan, heeft de mijnbouwindustrie een duurzamer mijnbouwproductiemodel nodig. Dit is niet alleen een risicovermijdingsstrategie die gunstig is voor mijnbouwondernemingen en investeerders, maar ook een sociaal verantwoord gedrag. Dit betekent dat mijnbouwbedrijven hun investeringen in duurzame technologische oplossingen moeten verhogen, zoals het verminderen van risicofactoren in de watervoorziening, en het verhogen van de investeringen in het terugdringen van de CO2-uitstoot van de mijnbouwindustrie. Demijnbouwzal naar verwachting zijn investeringen in technische oplossingen om de CO2-uitstoot terug te dringen aanzienlijk verhogen, vooral op het gebied van elektrische voertuigen, zonnepaneeltechnologie en batterij-energieopslagsystemen.
De mijnbouw speelt een cruciale rol bij de productie van materialen die nodig zijn om de klimaatverandering het hoofd te bieden. In feite bevindt de wereld zich in het transitieproces naar een koolstofarme samenleving in de toekomst, waarvoor een grote hoeveelheid minerale hulpbronnen nodig is. Om de doelstellingen voor de vermindering van de CO2-emissies van het Akkoord van Parijs te bereiken, zal de mondiale productiecapaciteit van technologieën met een lage CO2-uitstoot, zoals windturbines, apparatuur voor de opwekking van fotovoltaïsche zonne-energie, energieopslagfaciliteiten en elektrische voertuigen, aanzienlijk worden verbeterd. Volgens de schatting van de Wereldbank zal de mondiale productie van deze koolstofarme technologieën in 2020 meer dan 3 miljard ton minerale hulpbronnen en metaalbronnen vereisen. Sommige van de minerale hulpbronnen die bekend staan als ‘sleutelbronnen’, zoals grafiet, lithium en kobalt kunnen de mondiale productie tegen 2050 zelfs bijna vervijfvoudigen, om tegemoet te komen aan de groeiende vraag naar schone energietechnologie. Dit is goed nieuws voor de mijnbouwsector, want als de mijnbouwsector tegelijkertijd de bovengenoemde duurzame mijnbouwproductiewijze kan overnemen, zal de industrie een beslissende bijdrage leveren aan de realisatie van het mondiale toekomstige ontwikkelingsdoel van groenere milieubescherming.
Ontwikkelingslanden hebben een grote hoeveelheid minerale hulpbronnen geproduceerd die nodig zijn voor de mondiale koolstofarme transformatie. Historisch gezien zijn veel landen die minerale hulpbronnen produceren geplaagd door de hulpbronnenvloek, omdat deze landen te veel afhankelijk zijn van de royalty's van mijnbouwrechten, belastingen op minerale hulpbronnen en de export van ruwe minerale producten, waardoor het ontwikkelingstraject van het land wordt aangetast. Een welvarende en duurzame toekomst die de menselijke samenleving nodig heeft, moet de vloek van de minerale hulpbronnen doorbreken. Alleen op deze manier kunnen ontwikkelingslanden beter voorbereid zijn om zich aan te passen aan en te reageren op de mondiale klimaatverandering.
Een routekaart om dit doel te bereiken is dat ontwikkelingslanden met grote hoeveelheden minerale hulpbronnen overeenkomstige maatregelen moeten versnellen om de lokale en regionale capaciteit van de waardeketen te vergroten. Dit is in veel opzichten belangrijk. In de eerste plaats schept de industriële ontwikkeling welvaart en biedt daarmee adequate financiële steun voor de aanpassing aan en de beperking van de klimaatverandering in de ontwikkelingslanden. Ten tweede zal de wereld, om de impact van een mondiale energierevolutie te vermijden, de klimaatverandering niet oplossen door eenvoudigweg de ene reeks energietechnologieën te vervangen door een andere. Op dit moment blijft de mondiale toeleveringsketen een grote uitstoter van broeikasgassen, gezien het hoge verbruik van fossiele energie door de internationale transportsector. Daarom zal de lokalisatie van groene energietechnologieën die door de mijnbouw worden gewonnen en geproduceerd de uitstoot van broeikasgassen helpen verminderen door de leveringsbasis van groene energie dichter bij de mijn te brengen. Ten derde zullen ontwikkelingslanden alleen groene energieoplossingen kunnen adopteren als de productiekosten van groene energie worden verlaagd, zodat mensen dergelijke groene technologieën tegen een betaalbare prijs kunnen consumeren. Voor landen en regio's waar de productiekosten laag zijn, kunnen lokale productiesystemen met groene energietechnologieën een optie zijn die het overwegen waard is.
Zoals in dit artikel wordt benadrukt, zijn de mijnbouwindustrie en de klimaatverandering op veel terreinen onlosmakelijk met elkaar verbonden. De mijnbouw speelt een cruciale rol. Als we het ergste willen voorkomen, moeten we zo snel mogelijk actie ondernemen. Zelfs als de belangen, kansen en prioriteiten van alle partijen niet bevredigend en soms zelfs volledig ongunstig zijn, hebben beleidsmakers en bedrijfsleiders van de overheid geen andere keuze dan hun acties te coördineren en te proberen effectieve oplossingen te vinden die voor alle partijen aanvaardbaar zijn. Maar op dit moment is het tempo van de vooruitgang te laag en ontbreekt het ons aan de vaste vastberadenheid om dit doel te bereiken. Momenteel wordt de strategieformulering van de meeste klimaatresponsplannen aangestuurd door nationale overheden en is het een geopolitiek instrument geworden. Wat betreft het bereiken van de doelstellingen van de klimaatrespons zijn er duidelijke verschillen in de belangen en behoeften van verschillende landen. Het kadermechanisme van de klimaatrespons, vooral de regels voor handelsbeheer en investeringen, lijkt echter lijnrecht tegenover de doelstellingen van de klimaatrespons te staan.
Web:https://www.sinocoalition.com/
Email: sale@sinocoalition.com
Telefoon: +86 15640380985
Posttijd: 16 februari 2023
